بیماران روان پزشکی

بیماران روان پزشکی یکی از مظلوم ترین بیماران هستند.در عین حال مراقبت پرستاری از انان بسیار سخت و مسئولیت سنگینی برای پرستار دارد.کثر انان غیر قابل پیش بینی هستند.به خوبی ارتباط برقرار نمی کنند.از زندگی و اجتماع کناره گیری کرده اند.عده ای در خود فرو رفته اند و عده ای دیگر پرخاشگر و خشمگین هستند

این بیماران دارای ملاحظات حقوقی بسیاری می باشند.اکثر انها در تصمیم گیریهای خودشان شرکت داده نمی شوند و به خاطر عدم دارا بودن بینش اموالشان به یغما می رود.مورد سوئ استفاده جنسی قرار می گیرند.در بسیاری از موارد قادر به دفاع از خود نیستند.روان پرستاری شاخه ای از پرستاری بیماران روانی است که می تواند تا حد زیادی از بیمار روانپزشکی در بیمارستان محافظت کند.با مسائل خقوقب و قانونی بیمار روان اشنایی دارد.با مسائل در مانی بیماران عجین می شود و به طور اختصاصی برای مراقبت از این بیماران اموزش دیده است.

چه خوب می شود اگر این پرستاران در درجه اول در بیمارستانهای روان پزشکی کار کنند و ای کاش معاونت درمان با جابخ جایی انها به بخشهای روانپزشکی موافقت کند

روان پرستاری چیست؟

  درمان بیمارستانی نمی تواند پشت درب بیمارستان متوقف شود بلکه باید تا داخل جامعه ادامه یابد و مداوای بیماران روانی تنها قائم به درمان و مراقبتهای داخل بیمارستان نبوده بلکه در دوران نقاهت است که تیم درمانی من جمله روانپرستاران باید هنرنمایی کنند و با راهنمایی و بازتوانی، بیمار را در مسیر اصلی زندگی و جامعه قرار دهند . روانپرستاری رشته خاصی از پرستاری است که در آن پرستار از شخصیت ، دانش و اطلاعات خویش در زمینه تئوریهای روانی و امکانات موجود محیط برای تغییرات درمانی موثر در افکار، احساسات ورفتار بیمار استفاده می نماید .  هدف پرستاری روانی تشویق بیمار در برخورد با واقعیات زندگی و پذیرش هر چه زودتر انجام کارهای مستقل از طرف بیمار می باشد. نقش و وظایف روانپرستار شامل دو قسمت مراقبتهای مستقیم و مراقبتهای غیر مستقیم می باشد·  روانپرستار برای درمان بیماران در سه جنبه فعالیت می کند: اجتماعی کردن بیماران، درمانها و مراقبتهای جسمی ، روان درمانی.  روانشناسان، محیط یا عوامل محیطی را به دو دسته تقسیم می کنند: محیط درونی که شامل صفات، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و فیزیولوژیکی فرد است. محیط بیرونی که شامل محیط قبل از تولد و بعد از تولد می باشد. فرآیند پرستاری سلسله اعمالی است که بطور منظم و سیستماتیک، پیوسته، پویا و مداوم در جهت رسیدن به یک هدف انجام می گیرد. واژه فرآیند پرستاری برای بیان مجموعه ای از قدم هایی که روانپرستار جهت برنامه ریزی و ارائه مراقبتهای پرستاری بر می دارد اطلاق می شود . هدف از فرآیند پرستاری ایجاد مکانیسم ارتباط بین پرستارانی است که با بیماران کار می کنند و مهارتهای ارتباطی را به منظور بر قرار نمودن ارتباط با بیماران، جهت حل مسائل و ارضای نیازهای آنان بکار می برند .  فرآیند پرستاری دارای خصوصیاتی به این شرح می باشد: متوالی هستند، پیوسته هستند و پویا می باشند. مراحل فرآیند پرستاری عبارتند از: بررسی و شناخت، تعیین اهداف، مداخلات پرستاری و ارزشیابی . در مرحله بررسی و شناخت باید بیمار را از نظر روانی، اجتماعی و سلامت فیزیکی بررسی نمود .  هدف از جمع آوری اطلاعات، تعیین مشکلاتی است که نیاز به اقدامات پرستاری دارند. · پرستار باید در مورد خود  فرد ، توانائیها و محدودیتهای او، نوع مسئله بهداشتی که بر توانایی فرد و سازگاری او تاثیر دارد ، وضعیت فعلی او در ارتباط با این تواناییها و برنامه درمانی پزشک اطلاعات لازم کسب نماید. منبع کسب اطلاعات شامل شرح حال شخص بیمار ، پرونده بیمار ، افرادی که با بیمار در ارتباطند و افرادیکه در درمان بیمار نقش دارند می باشد . روش های کسب اطلاعات شامل مصاحبه ، مشاهده ، معاینه ، مشاوره و مطالعه پرونده می باشد . تشخیص پرستاری به معنای پی بردن به نیازهای اساسی تامین نشده بیمار است .   اهداف تعیین شده در فرآیند پرستاری باید واقع بینانه و قابل دستیابی باشند ، همچنین قابل مشاهده و اندازه گیری نیز باشند . مداخلات یا تدابیر پرستاری باید جهت برآوردن برآیند های مورد انتظار برنامه ریزی و اجرا شوند . ارزشیابی آخرین مرحله فرآیند پرستاری است که متوجه تعیین پاسخ بیمار به اقدامات پرستاری و میزان دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده می باشد.